Pracowity czas lockdownów

Kiedy 20 marca 2020 r. rząd Wielkiej Brytanii nakazał wszystkim obywatelom pozostanie w domach z powodu pandemii Covid-19, wszyscy skupiliśmy się na sferze osobistej. Martwiliśmy się o zdrowie nasze i bliskich, jak przetrwamy ten czas, liczyliśmy oszczędności, sprawdzaliśmy możliwości dofinansowania od państwa, baliśmy się, że zabraknie papieru i mydła, jedzenia na półkach, ale przede wszystkim chcieliśmy uniknąć zarażenia wirusem. Mijał czas, przyzwyczajaliśmy się do nowej codzienności, dostaliśmy wsparcie finansowe od państwa, poczuliśmy się bezpieczniej, nasze myśli coraz częściej zaczęły krążyć wokół powrotu do obowiązków zawodowych, do pasji, wokół tych, których zostawiliśmy, a którzy na pewno nas potrzebowali. Może jeszcze bardziej w tym trudnym czasie niż zwykle.

Janusz Kulczycki zadzwonił do mnie i pytał: Co dalej? Co robimy? Owszem, zobowiązaliśmy się do przygotowania pakietów edukacyjnych dla naszych uczniów, jednak czuliśmy, że to za mało, nie wystarczy. Ale… Przecież nigdy nie prowadziliśmy spotkań online, przecież nie znamy programów, przecież to takie stresujące – prowadzić zajęcia przez Internet. Postanowiliśmy się nauczyć jak najwięcej, poznać ten nowy, techniczny świat. Spróbować, zmierzyć się, zobaczyć, co z tego wyniknie. Wzięliśmy udział w jednym, drugim, trzecim webinarium, zachęcaliśmy do tego też naszych nauczycieli, odświeżyliśmy wiedzę z obsługi PowerPoint, uczyliśmy się od podstaw obsługi stron do przygotowywania ciekawych fragmentów lekcji. Godzinami przygotowywałam gry i prezentacje na genial.ly, learningapps.org, wardwall.net, canva.com, wysyłałam je wszystkim krewnym i znajomym królika prosząc o ocenę, komentarz. Długo też nagrywałam głosowe komentarze do prezentacji PowerPoint, a potem okazało się, że części moich podopiecznych nie ma możliwości otworzenie tego programu. Tak, przygotowanie się do zajęć zdalnych nie było łatwe i zajęło nam wiele czasu. Ale w końcu byliśmy gotowi.

Zdecydowaliśmy się na wideorozmowy w Google Meet, a uzyskanie darmowego dostępu do wersji dla szkół również wymagało wiele zaangażowania (głównie od Bartka Mielcarza). Pierwszą lekcję poprowadziłam dla garstki znajomych dzieci z kilku klas. Więcej dorosłych obserwowało tę lekcję niż dzieci brało w niej udział. Był stres, ale powiodło się. Postanowiliśmy, że te pierwsze lekcje zdalne będą swoistym treningiem. Daliśmy sobie prawo do błędów, uważnie obserwowaliśmy, co się udaje na takiej lekcji, co się nie sprawdza. Cały czas uczyliśmy się, zakładając, że jeśli ta rzeczywistość zostanie z nami na dłużej, i tak będziemy musieli się dostosować. Zrobiliśmy to. Każda grupa miała przynajmniej jedną lekcję online, kilka klas uczestniczyło aż w czterech spotkaniach. Uwierzyliśmy w siebie. Nie zwiedliśmy naszych podopiecznych.

Dlatego, kiedy w styczniu 2021 r. pojawiły się informacje, że kolejny lockdown jest bardziej niż prawdopodobny, decyzja o przeniesieniu zajęć ABC Polskiej Sobotniej Szkoły w Poole do Internetu była natychmiastowa. Mieliśmy gotowy harmonogram spotkań, mieliśmy plany pracy, mieliśmy umiejętności i odświeżyliśmy wiedzę z pracy z programami internetowymi. Od pierwszej soboty drugiego lockdownu do chwili powrotu szkół do budynków, poprowadziliśmy 8 zajęć zdalnych w grupach od II do VII (nie straciliśmy ani jednego spotkania). Wszystko się udało, plan na ten okres został zrealizowany, materiał przerobiony, wiedza dzieci ugruntowana.

Jesteśmy z siebie dumni, jesteśmy dumni z naszych nauczycieli, ale najbardziej jesteśmy dumni z naszych wspaniałych uczniów, którzy tak licznie uczestniczyli w sobotnich zajęciach zdalnych. Dziękujemy, że nam zaufaliście. Razem przetrwaliśmy ten czas.

Sylwia Wielgosz-Chojnacka