Historia Szkoły

Nasza szkoła powstała z wielkiej miłości do dzieci. Własnych dzieci. Oraz z marzenia i poczucia obowiązku, by dzieci polskich rodziców i rodzin tzw. ,,mieszanych’’, dorastające w anglojęzycznej kulturze, nie zapomniały kim są, skąd pochodzą. By były z tego dumne. By miały na ten temat wiedzę. Tym samym, by kiedyś, gdy dorosną, miały szersze horyzonty i większą możliwość wyboru – studiów, kraju, sposobu na życie.

ABC Polska Sobotnia Szkoła im. Kornela Makuszyńskiego w Poole rozpoczęła swoją działalność 1 czerwca 2014 roku, a pierwsze zajęcia odbyły się 13 września 2014 roku.

Pomysłodawcą i realizatorem tego marzenia jest Janusz Kulczycki, który od lat, małymi kroczkami, dąży do wyznaczonego celu. Założył i prowadzi Polski Klub Zabaw i Nauki w Poole, oferujący zajęcia polskojęzyczne dla młodzieży z Poole i Bournemouth. W mieście mamy też świetny klubik dla najmłodszych dzieci „Szkrab Poole”, cieszący się doskonałą opinią wśród polskich rodziców i sławą, wychodzącą poza granice Poole (Kasia Kruczek-Christian była jedną z prowadzących zajęcia). Brakowało jednak miejsca, w którym nasze małe, słodkie pociechy, wzrastające w dwu- lub wielokulturowej atmosferze (wszak są wśród nas rodziny więcej niż dwukulturowe), będą mogły w okresie szkolnym, równolegle do angielskiej ścieżki edukacji, rozwijać się też w duchu polskiej kultury i pogłębiać swoje kompetencje językowe również w języku kraju, z którego pochodzą. Janusz Kulczycki do swojego pomysłu przekonał, prócz Kasi Kruczek-Christian, Anetę Słowik, lingwistkę, nauczycielkę języka francuskiego, mającą duże doświadczenie w nauczaniu języka polskiego oraz Sylwię Wielgosz-Chojnacką, polską logopedkę i polonistkę. Dlatego dziś już nie brakuje takiego miejsca, dzisiaj wszystkie dzieci w wieku od 5 do 16 lat, chcące uczyć się, bawić się i mówić po polsku, zapraszamy do ABC Polskiej Sobotniej Szkoły im. Kornela Makuszeńskiego w Poole.

Zalety dwujęzyczności są powszechnie znane, trudno ich nie dostrzegać żyjąc w kraju, którego język nie jest naszym „mother tongue”, czyli językiem macierzystym (rodzimym, ojczystym, można się nawet pokusić o stwierdzenie, że wyssanym z mlekiem matki). Wielojęzyczność w dalszej perspektywie daje przede wszystkim dużo większe możliwości rozwoju i realizowania siebie, większe szanse na ciekawą i dobrze płatną pracę, większy krąg znajomych i przyjaciół. Z punktu widzenia rozwoju intelektualnego i emocjonalnego, wielojęzyczność przyczynia się do lepszej pamięci, lepszych wyników w testach badających inteligencję, większej łatwości w uczeniu się (nawet pomimo trudności w okresie wczesnego dzieciństwa) i bardziej wszechstronnej wiedzy ogólnej oraz jest ważnym czynnikiem budującym pewność siebie.

Jesteśmy świadomi, że możemy, jako nauczyciele, wesprzeć nasze dzieci wiedzą i doświadczeniem, nabytymi w polskich i angielskich ośrodkach akademickich oraz podczas wcześniejszej pracy z dziećmi. Nasza kadra, prócz wykształcenia, przygotowania pedagogicznego i doświadczenia, to zbiór ludzi z pasją, oddanych swojej pracy, otwartych. To osoby, które z nieukrywaną przyjemnością poświęcają swój czas, wspierając rozwój językowy, kulturowy i społeczny dzieci.

Szkole patronuje Kornel Makuszyński, a naszym mottem są jego słowa ,,Mądrym być to wielka sztuka, być dobrym jeszcze większa.’’

Na profilu Facebook-a ABC Polska Sobotnia Szkoła im. Kornela Makuszyńskiego w Poole znajdziecie Państwo więcej informacji na nasz temat. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą edukacyjną.

Patron szkoły

Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884r. w Stryju koło Lwowa jako siódme dziecko Julii z Ogonowskich i Edwarda Makuszyńskiego, emerytowanego pułkownika wojsk austriackich, urzędnika galicyjskiego, pisarza gminnego kancelarii urzędu w Brzozowej koło Krosna. Był jedynym synem państwa Makuszyńskich. W wieku 10 lat stracił ojca.

Od najmłodszych lat cechowała go bujna wyobraźnia, którą wykorzystywał w zabawach podwórkowych ze szkolnymi kolegami, m.in. w Indian. Uwielbiał czytać i bardzo lubił zajęcia z języka polskiego. Bardzo wcześnie odkrył w sobie talent do rymowania, co przysporzyło mu sławy wśród rówieśników, ale skończyło się również wydaleniem z gimnazjum w rodzinnym mieście. Przeniósł się do Przemyśla, mieszkał u kuzynostwa, na utrzymanie zarabiał korepetycjami, ale i tu nie zagrzał miejsca, ponieważ został usunięty z gimnazjum za pojedynkowanie się na stare rewolwery z przyjacielem i konkurentem o względy pięknej Kazi.

Kolejnym miastem, w którym przyszło żyć młodemu Kornelowi, stał się Lwów. Tu, w latach 1898-1903, uczęszczał do IV Gimnazjum im. Jana Długosza, tu odkrył miłość do teatru, którego był stałym bywalcem, tu też zaczęła się jego prawdziwa przygoda z pisarstwem. Pisał wiersze do szkolnej gazetki, a w wieku 16 lat zadebiutował dwoma sonetami na łamach lwowskiego Słowa polskiego, którego redaktorem naczelnym był Jan Kasprowicz. Tak swój debiut wspominał w Bezgrzesznych latach:

Przechodząc w niedzielę obok redakcji „Słowa Polskiego” – zatoczyłem się jak pijany. U wejścia do redakcji wywieszono numer gazety. Boże jedyny! Na pierwszym miejscu w dodatku literackim jaśnieje, błyszczy się, promienieje, krzyczy, wrzeszczy na cały świat mój wiersz, moje dwa sonety. Jan Kasprowicz uznał je za godne druku. Jan Kasprowicz kazał je wydrukować. (…)

W administracji wypłacili mi za dwa sonety dwie korony, halerzy osiemdziesiąt. Byłem bogaty!

Od tamtej pory współpraca ze Słowem Polskim kwitła, a od 1904r. Makuszyński zaczął regularnie pisać recenzje teatralne dla gazety.

Studiował literaturę polską i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie literaturę francuską na paryskiej Sorbonie. W 1913r., w Warszawie, ożenił się z Emilią Bażeńską, pięknością wcześniej adorowaną przez Tadeusza Boya-Żeleńskiego i Leopolda Staffa. Żona Makuszyńskiego pochodziła ze szlacheckiego rodu von Baysen-Bażeński, a jej rodzina miała majątek w litewskich Burbiszkach, gdzie państwo Makuszyńscy mieszkali w latach 1913-1914. Małżeństwo nie doczekało się dzieci.

W latach 1914-1918 Kornel Makuszyński wraz żoną, jako obywatele Austrii, byli internowani i ewakuowani w głąb rosyjskiego cesarstwa. W Kijowie, gdzie mieszkało wielu Polaków, autor Panny z mokrą głową został kierownikiem literackim Teatru Polskiego. W tym czasie, w 1916r., zadebiutował w roli pisarza dla najmłodszych, wydając Bardzo dziwne bajki.

W 1918r. małżeństwo wróciło do Polski i zamieszkało w Warszawie. Makuszyński prowadził dział krytyki teatralnej, pisał felietony do Kuriera Warszawskiego, Warszawianki, Rzeczpospolitej i innych warszawskich periodyków, współpracował z gazetami zakopiańskimi, i wydawał książki. Rok 1926 przyniósł mu państwową nagrodę literacką za napisanie poematu Pieśń o Ojczyźnie, a także Złoty Wawrzyn Akademicki oraz członkostwo Polskiej Akademii Literatury.

W 1926r. zmarła też na gruźlicę Emilia, a w następnym roku Kornel Makuszyński ożenił się powtórnie, ze śpiewaczką Janiną Gluzińską, której rodzice posiadali willę Ustronie w ukochanym od dawna przez Makuszyńskiego Zakopanem. Od tej pory autor Awantury o Basię bywał w stolicy Tatr jeszcze częściej. Również związek z Janiną okazał się bezdzietny.
Pomimo braku potomstwa, a może – przewrotnie – dlatego, że go nie posiadał, Makuszyński zasłynął jako autor książek dla dzieci i młodzieży, niezwykle ciepłych, z wielką dawką humoru, życzliwości i pogody ducha; powieści, które oddawały też charakter ich twórcy, gdyż Makuszyński uchodził za człowieka serdecznego, dobrodusznego i z wielkim poczuciem humoru.

Dla najmłodszych czytelników pisarz stworzył cykl historyjek słowno-obrazkowych, osnutych wokół polskich legend: O wawelskim smoku, Wanda leży w naszej ziemi, Za króla Piasta Polska wyrasta. Jednak największym „hitem” literackim okazała się historyjka, którą Makuszyński opublikował wraz z rysunkami Mariana Walentynowicza: 120 przygód Koziołka Matołka. W duecie autorzy wydali jeszcze Drugą księgę przygód Koziołka Matołka, Trzecią księgę przygód Koziołka Matołka i Czwartą księgę przygód Koziołka Matołka, a także Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki.

W swoich książkach Makuszyński realizował hasło „od serca do serca”. Bohaterowie jego powieści wzruszają i udowadniają, że dobroć ludzka jest niezmierzona, a porywy szlachetnych serc mogą czynić cuda. W tzw. „okresie warszawskim” powstały takie utwory, jak: Bezgrzeszne lata, O dwóch takich, co ukradli księżyc, Przyjaciel wesołego diabła, Panna z mokrą głową, Wielka brama, Awantura o Basię, Szatan z siódmej klasy, Szaleństwa panny Ewy, Wyprawa pod psem.

Makuszyński bardzo lubił wypoczywać w Zakopanem, od 1918r. jeździł tam nawet kilka razy do roku. W 1931 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela tego miasta, a w 1944 r. przeniósł się do Zakopanego na stałe i, wraz z żoną Janiną, zamieszkał w willi Opolanka (dziś mieści się tam jego muzeum). Tu rozpoczął się ostatni rozdział życia pisarza. Nie pisał już powieści (od 1945r. objęty zakazem publikacji i szykanowany), był schorowany, popadł także w złą sytuację finansową.

Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953r. Pochowano go na zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku z białą różą na sercu…

Hymn szkoły (PDF 144KB)

Nagranie hymnu szkoły (m4a 1801KB)